Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

Η συχνή βία στα γήπεδα

Οι παίχτες να δέρνουν το διαιτητή. Οι διαιτητές να δέρνονται μεταξύ τους. Ο πάγκος της μιας ομάδας βρίζοντας να επιτίθεται στον αντίπαλο πάγκο. Στην εξέδρα οι μισοί θεατές να ξυλοκοπούνται με τους άλλους μισούς. Το ξύλο μεταφέρεται έξω από το γήπεδο στους γύρω δρόμους με τον καθιερωμένο πλέον πετροπόλεμο με τους αστυνομικούς. Και τελειώνει στα καφενεία μεταξύ αυτών που έβλεπαν το παιχνίδι από την τηλεόραση.

Για ποιό λόγο όμως λειτουργούμε βίαια και γιατί εκδηλώνεται αυτή η συμπεριφορά μας συνήθως στα γήπεδα;

Γιατί για παράδειγμα όταν μας έρχεται το εκαθαριστικό της εφορίας δεν πάμε να πιάσουμε τον έφορο και να τον σπάσουμε στο ξύλο άλλα πάμε με σχεδόν υποτακτικό τρόπο και όταν είμαστε στο γήπεδο και διαφωνούμε με την απόφαση του διαιτητή δεν διστάζουμε να αρπάξουμε ένα καδρόνι και να τον κυνηγήσουμε. Και μπορεί να είναι και ο ίδιος ο έφορος!!!

Είναι γεγονός ότι ο αθλητισμός σαν σωματική δραστηριότητα και σαν θέαμα προσελκύει μεγάλες μάζες ανθρώπων (κυρίως το ποδόσφαιρο). Όμως στα επεισόδια που γίνονται μέσα κι έξω από το γήπεδο δεν συμμετέχουν όλοι σε αυτά αλλά ένα μέρος μόνο.

Ποιοί είναι αυτοί και γιατί συμπεριφέρονται έτσι;

Ένα μεγάλο πρόβλημα της σύγχρονης κοινωνίας είναι οι ψυχικές ασθένειες. Κατά έναν πολύ συγκρατημένο υπολογισμό, σύμφωνα με τους ειδικούς, το 15% του συνολικού πληθυσμού έχει ανάγκη ψυχιατρικής παρακολούθησης.

Ένας γιατρός σε κάποιο σεμινάριο αθλητικής ψυχολογίας είχε πει:

¨Τα γήπεδα είναι οι μεγαλύτεροι χώροι συγκέντρωσης ψυχασθενών. Ξέρετε πόσοι παλαβιάρηδες μαζεύονται σε κάθε αγώνα σε αυτά;¨

Φανταστείτε να κάθονται και μαζί στην εξέδρα όλοι αυτοί.

Η φτώχεια, με την έννοια της δυσκολίας απόκτησης κάποιων βασικών καταναλωτικών αγαθών δημιουργεί αισθήματα ανισότητας και κατωτερότητας.

Αν σε αυτούς προσθέσουμε τους χρήστες ναρκωτικών, αυτούς που ζουν στο περιθώριο και αυτούς που έχουν χάσει τις ηθικές τους αξίες (κλέφτες, απατεώνες κ.ά.) έχουμε ένα μεγάλο ρεζερβουάρ ανθρώπων.

Από αυτούς τώρα αντλούνται εκείνα τα άτομα που προβαίνουν σε βίαιες και επιθετικές ενέργειες γιατί οι κοινωνικές συνθήκες τους γεμίζουν με άγχος, φόβο, απελπισία, απόγνωση, επιθετικότητα που τους φορτίζουν με επιθετικά συναισθήματα, τα οποία περιμένουν την ευκαιρία να έρθουν στην επιφάνεια και να εκφράσουν με βίαιες ενέργειες εκεί όπου μπορούν και όπου τους δίνεται η ευκαιρία, γιατί είναι απογοητευμένοι και θέλουν να εκδικηθούν την κοινωνία στην οποία ζουν και την οποία θεωρούν σαν το κύριο φταίχτη για την προσωπική τους κατάντια ή ταλαιπωρία.

Ο βασικότερος παράγοντας της δημιουργίας των βιαιοτήτων μέσα στο γήπεδο είναι οπωσδήποτε η δομή του αθλήματος. Σε αθλήματα όπου η νίκη στηρίζεται στο βαθμό δεξιότητας όπως π.χ στην ενόργανη και ρυθμική, στις καταδύσεις, στο σκι ή στα αθλήματα που οι αθλητές αγωνίζονται ο ένας μακριά του άλλου π.χ. στην κολύμβηση, στο τένις, στους δρόμους, στις ρίψεις η δημιουργία επιθετικής συμπεριφοράς είναι ανύπαρκτη ή ελάχιστη.

Αντίθετα αθλήματα που στηρίζονται στο δυναμισμό και οι αθλητές έρχονται σε άμεση σωματική επαφή τότε η παραγωγή βίας είναι αναπόφευκτη π.χ. αμερικάνικο φουτμπόλ, ποδόσφαιρο, ράγκμπι κ.ά. Εδώ πρέπει να πούμε ότι οι κανονισμοί κάθε αθλήματος παίζουν καθοριστικό ρόλο για την αποφυγή βιαιοτήτων.

Ο προπονητής ασκεί μεγάλη επιρροή στον αγωνιστικό τρόπο της ομάδας του. Υπήρχαν προπονητές (δυστυχώς ακόμη υπάρχουν) οι οποίοι έλεγαν στους παίχτες τους <<ή η μπάλα ή ο παίχτης θα περάσουν. Και οι δυο ποτέ>>.

Αποτέλεσμα: μετά από κάθε παιχνίδι ο γιατρός του αγώνα να έχει τρέξει πιο πολύ από τους παίχτες.

Ένας άλλος πάρα πολύ σοβαρός λόγος για την επιθετική συμπεριφορά αθλητών και θεατών είναι τα ΜΜΕ. <<Πόλεμος στη Τούμπα>>. <<Κόλαση το Καραισκάκη>>. Με τέτοια και άλλα χειρότερα πρωτοσέλιδα είναι δυνατόν διαβάζοντας τα ο κάφρος οπαδός να περιμένει τους αντιπάλους του με λουλούδια;

Όμως ο αθλητισμός (βασικά ο ανταγωνισμός) πέρα από ψυχαγωγία και θωράκιση της υγείας, που αυτό μόνο θα έπρεπε να είναι, έχει καταντήσει μέσο πολιτικοποίησης και εμπορευματοποίησης.

Τα χρήματα που διακινούνται στον αθλητισμό είναι τεράστια. Ένας μέτριος ποδοσφαιριστής αμείβεται πολύ περισσότερο ακόμη και από τον πρωθυπουργό.

Οι παράγοντες που έχουν επενδύσει πολλά χρήματα στα σωματεία απαιτούν κέρδη.

Έτσι έρχεται η πίεση σε παίχτες, προπονητές με αποτέλεσμα την υπέρ προπόνηση, τα αναβολικά και άλλα αθέμιτα μέσα.

Εξάλλου οι ίδιοι οι παράγοντες καλλιεργούν στις τάξεις των ομάδων τους θερμοκέφαλους οπαδούς γιατί με αυτό τον τρόπο ασκούν ψυχολογική ή άλλη πίεση στους διαιτητές και αντιπάλους για να αποκομίσουν θετικά αποτελέσματα.

Οι λύσεις και οι προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος της βίας στα γήπεδα είναι πάρα πολλές και αρκετές μπορούν να είναι άμεσα εφαρμόσιμες.

Στο κάτω-κάτω η αποφυγή της βίας στα γήπεδα κάνει και καλό στην … υγεία μας.

Παίρνουν οι αθλητές φάρμακα;

Η απάντηση είναι ναι. Η πλειονότητα όμως των αθλητών, τουλάχιστον στις προηγμένες αθλητικά χώρες, έχει πάψει να χρησιμοποιεί αναβολικά στεροειδή. Οι αθλητές δεν ρισκάρουν την ανίχνευση των ουσιών αυτών στο ντόπινγκ κοντρόλ και προτιμούν πιο δραστικές ουσίες, όπως η αυξητική ορμόνη και η ερυθροποιητίνη, οι οποίες δεν ανιχνεύονται με τα συνήθη τεστ ούρων. 
Οι κορυφαίοι αθλητές όταν ντοπάρονται, εάν ντοπάρονται, έχουν την υποστήριξη ομάδας εξειδικευμένων ιατρών (παρόλο που η χρήση και η χωρίς λόγο συνταγογράφηση διώκεται ποινικά). Αυτού του είδους η "επιστημονική υποστήριξη", φροντίζει και τις ποιο ασήμαντες λεπτομέρειες, από την αρχή ως το τέλος, και, κυρίως, για την αποκατάσταση μετά από μια περίοδο χρήσης. Αντίθετα, ο ντοπαρισμένος αθλητής, που δεν υποστηρίζεται επιστημονικά, είναι ασταθής ως προς την αγωνιστική του απόδοση, έχει περισσότερες παρενέργειες και στις περισσότερες περιπτώσεις αποτελεί ΄΄μετεωρίτη΄΄ που κάνει μια καλή επίδοση και μετά εξαφανίζεται.

Βασικές αιτίες ντοπαρίσματος


Η λήψη φαρμάκων για τη βελτίωση των επιδόσεων υποδηλώνει την έλλειψη αυτοπεποίθησης, υπέρμετρη βιασύνη και την αναζήτηση "εύκολων λύσεων". Η άγνοια, η έλλειψη προοπτικών και η πίεση για "νίκες", οδηγούν στο ντοπάρισμα ως μέσο για εύκολο κέρδος, άφθονο χρήμα, επιβεβαίωση, αναγνώριση, άνοδο, χρήμα και προβολή.
Η "σχεδόν" ελεύθερη κυκλοφορία των σκευασμάτων, ο εύκολος τρόπος εύρεσης τους, τα ανεπαρκή συστήματα ελέγχου ντόπινγκ και το ανεκτικό ποινολόγιο για όσους πιάνονται ντοπαρισμένοι για πρώτη φορά, μειώνουν τις ηθικές αντιστάσεις, αυξάνουν τα διλήμματα κι οδηγούν ευκολότερα στην απόφαση για χρησιμοποίηση τους.

Χαρακτηριστικές περιπτώσεις ντόπινγκ

1960: Ο 29άχρονος Δανός ποδηλάτης 'Ενεμαρκ πεθαίνει στους Ολυμπιακούς της Ρώμης, κατά τη διάρκεια του αγώνα, από κοκτέϊλ διεγερτικών ουσιών.
1972: Ο Φιλανδός Λάρσεν Βίρεν εφαρμόζει την τεχνική αυτομετάγγισης αίματος (αφαίμαξη περίπου 0,5 λίτρου αίματος, διατήρηση στο (ψυγείο για 3-5 εβδομάδες κι επαναεισαγωγή του στο σώμα 3 - 7 ημέρες πριν τον αγώνα).
1974: Ο μεγαλύτερος μποξέρ όλων των εποχών, Μοχάμεντ Άλι παραδέχεται ότι έχει χρησιμοποιήσει εκχυλίσματα θυροξίνης. Σήμερα πάσχει από πάρκινσον.


1979: Καταγγελίες του τότε αθλητή και σημερινού προπονητή Χρήστου Ιακώβου, για χρήση απαγορευμένων ουσιών στην Άρση Βαρών. Η υπόθεση κλείνει με ποινές που επιβάλλει η Επιτροπή Φιλάθλου Ιδιότητος σε παράγοντες και τεχνικούς της Ομοσπονδίας.
1984: Σε προληπτικό έλεγχο πριν τους Ολυμπιακούς τους Λος Άντζελες βρίσκονται ντοπέ ο αρσιβαρίστας Δ. Ζαρβατσίδης και ο άλτης Δ. Δεληφώτης. Κατά τη διάρκεια των αγώνων βρίσκονται ντοπαρισμένοι η ακοντίστρια Α.Βερούλη κι ο αρσιβαρίστας Σερ. Γραμματικόπουλος.
1986: Πρώτο κρούσμα στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Χιλιανός ποδοσφαιριστής του ΟΦΗ Ίσις βρίσκεται "θετικός" για χρήση αναβολικών.
1988: Στα ούρα του Βούλγαρου ποδοσφαιριστή Τσίνκοφ ανιχνεύεται κωδεϊνη κι η Λάρισα κινδυνεύει να χάσει στα χαρτιά το πρωτάθλημα που κέρδισε μέσα στο γήπεδο. Παρεμβαίνουν οι αγρότες, κλείνουν τους δρόμους, καίνε λάστιχα, απειλούν με νέο Κιλελέρ και το πρωτάθλημα ξαναγυρίζει στον Θεσσαλικό κάμπο.
1993: Θετικό δείγμα του ποδοσφαιριστή Ζήση Βρύζα πριν τους Μεσογειακούς της Γαλλίας. Τελικά αθωώνεται γιατί καταφέρνει να αποδείξει ότι η φυσική παραγωγή τεστοστερόνης του, ξεπερνά τα όρια που είχαν θεσπιστεί στο αντιντόπινγκ!

1994: Ντοπέ ο Ντιέγκο Μαραντόνα με "κοκτέιλ" εφεδρίνης στο Παγκόσμιο Κύπελλο των Η.Π.Α. Τιμωρείται με 15 μήνες αποκλεισμό και λίγο μετά την επιστροφή του στα γήπεδα βρίσκεται θετικός σε χρήση ναρκωτικών.
1997: Η Διεθνής Ομοσπονδία Κολύμβησης πραγματοποιεί 1.187(!) ελέγχους ντόπινγκ, μεταξύ των οποίων 820 αιφνίδιους, κυρίως σε Κινέζους, Αμερικάνους κι Αυστραλούς. Τρεις κολυμβητές εντοπίζονται ντοπέ, κι ανάμεσα τους ο Ολυμπιονίκης Πίσνενκο.

1998: Σειρά από δίκες στο Βερολίνο. Αποκαλύπτεται ότι όλοι οι Ανατολικογερμανό αθλητές κι αθλήτριες που είχαν κερδίσει Ολυμπιακό μετάλλιο από το 1968 έως το 1981 έκαναν συστηματική χρήση φαρμάκων, βάση κεντρικού κρατικού σχεδιασμού. Οι μόνοι που την "γλίτωσαν" ήταν οι ιστιοπλόοι.
Η Ιρλανδή Μισέλ Σριθ , τρεις φορές Ολυμπιονίκης στην κολύμβηση, κατηγορείται για χρήση απαγορευμένων ουσιών. Σε αιφνίδιο έλεγχο ντόπινγκ, άλλαξε το δείγμα της, με αποτέλεσμα τα ούρα της να μυρίζουν ... ουίσκι.
Στον ποδηλατικό γύρο της Γαλλίας αποκαλύπτεται ότι όλοι σχεδόν οι συμμετέχον χρησιμοποιούν την ορμόνη ερυθροποιητίνη. Λίγο αργότερα, γνωστοί Γάλλοι ποδηλάτες (Βιρένκ, Ρου, Γκαμόν) θα βρεθούν ντοπαρισμένοι και μερικοί παράγοντες θα διωχθούν (ως ύποπτοι για διακίνηση φαρμάκων).
Ο Ντένις Μίτσελ, αργυρός Ολυμπιονίκης των 100μ. στην Βαρκελώνη βρίσκεται με υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης σε συνήθη έλεγχο. Αθωώνεται προβάλλοντας τη δικαιολογία ότι τα υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης οφείλονται στο γεγονός ότι την προηγούμενη ημέρα ήπιε 5 μπουκάλια μπύρα κι έκανε 4 φορές έρωτα με τη γυναίκα του, για να γιορτάσουν τα γενέθλιά του.

Ο πρόωρος θάνατος της πολυ-ολυμπιονίκου της Σεούλ Φλόρενς Γκρίφιθ, σε ή 39 ετών δίνει λαβή για την απόδοση κατάχρηση φαρμάκων. Η νεκροτομή έδειξε ήπιας μορφής καρδιακή υπερτροφία και σκλήρυνση των πνευμόνων.

1998-1999: Το Ελληνικό μπάσκετ έχει την τιμητική του. 9 παίκτες συλλαμβάνονται ντοπέ (7 ξένοι, 2 Έλληνες) και μεταξύ τους ο Πορτορικανός Ορτίθ κι ο Ντίνος Αγγελίδης. Στον Ορτίθ οι αναβολικές ουσίες ανιχνεύτηκαν τον Αύγουστο του 1998, λίγες ημέρες μετά το Παγκόσμιο πρωτάθλημα μπάσκετ όπου, τυπικά, αγωνίσθηκε "καθαρός".

1999: Ο αθλητίατρος Ντίτριχ Χάνεμαν τιμωρείται με πρόστιμο 45.000 μάρκων γιατί από το 1977 έως και το 1989 προμήθευε με απαγορευμένες ουσίες Ανατολικογερμανίδες αθλήτριες.
Πριν το Παγκόσμιο πρωτάθλημα κολύμβησης, η Κινέζα κολυμβήτρια Παν Παν συλλαμβάνεται από τις τελωνειακές αρχές του Σίδνεϊ και στη βαλίτσα της ανακαλύπτονται 13 φιαλίδια αυξητικής ορμόνης. Η Παν τιμωρήθηκε με αποκλεισμό 4 ετών κι ο προπονητής της Τζόι Τζίβεν με 15 χρόνια.
Ο Αλβανός ποδοσφαιριστής του Απόλλωνα Ίντριντ Φορτούζι βρίσκεται ντοπαρισμένος με ντεκαντουραμπολίν.
Στα ούρα του κολυμβητή Παπαδόπουλου ανιχνεύεται η ουσία βρωμαντάνη που συνήθως χρησιμοποιείται για να κρύψει τη χρήση άλλων ουσιών.

Τα τελευταία χρόνια όλοι οι Ιταλοί ποδοσφαιριστές έχουν βρεθεί στο στόχαστρο. Ο πρόεδρος της Ιταλικής Ολυμπιακής επιτροπής Μάριο Πεσκάντε αναγκάζεται να παραιτηθεί. Κλείνει το εργαστήριο ελέγχου ντόπινγκ της Ρώμης, αφού έχασε κάθε κύρος μετά από από καλύψεις για "στημένα" τεστ και "ψευδείς ελέγχους". Ο ιταλικός Τύπος αναφέρεται σε λίστα 60 - 200 παλαιών ποδοσφαιριστών, υπόπτων για ντοπάρισμα.

Λίστα με τραγωδίες στα γήπεδα


9 Μαρτίου 1946
Στον αγώνα κυπέλλου Μπόλτον-Στόουκ μέρος της κερκίδας υποχωρεί ένεκα παρουσίας υπεράριθμων φιλάθλων. Από τους 33 νεκρούς κάποιοι έχασαν τη ζωή τους από την κατάρρευση και κάποιοι στην προσπάθεια διαφυγής.
24 Μαΐου 1964
Στο στάδιο «Νασιονάλ» της Λίμα (Περού), στον τελικό για την πρόκριση στην Ολυμπιάδα του Τόκιο, η Αργεντινή προηγείται 1-0 του Περού, στο οποίο ακυρώνεται τέρμα στο 88’. Ξεσπούν συρράξεις οπαδών με την αστυνομία που κάνει χρήση δακρυγόνων. Όσοι δεν πεθαίνουν στις συμπλοκές με τις δυνάμεις ασφαλείας, χάνονται από ασφυξία, αφού οι πόρτες του σταδίου ήταν κλειστές. Απολογισμός: 318 νεκροί, περισσότεροι από 500 τραυματίες.
23 Ιουνίου 1968
Στο Μπουένος Άιρες, πρωτεύουσα της Αργεντινής, 74 άτομα χάνουν τη ζωή τους και πάνω από 150 τραυματίζονται, διότι μετά το τέλος του clasico Ρίβερ Πλέιτ-Μπόκα Τζούνιορς η θύρα 12 ήταν κλειστή και όσοι θέλησαν ν’ αποχωρήσουν πρώτοι στριμώχτηκαν μέχρι ασφυξίας απ’ όσους τους ακολούθησαν.
17 Σεπτεμβρίου 1968
Ένοπλη σύρραξη οπαδών της Καϊσέρισπορ και της Σίβασπορ στο ημίχρονο της αναμέτρησης των δύο ομάδων καταλήγει στο θάνατο 44 ατόμων.
2 Ιανουαρίου 1971
Η ισοφάριση των Ρέιντζερς στο 90’ του Old Firm με τη Σέλτικ προκαλεί την επιστροφή αρκετών οπαδών τους που είχαν αρχίσει ν’ αποχωρούν από το Άιμπροξ Παρκ (Γλασκόβη). Ένας εξ αυτών έχασε την ισορροπία, οι υπόλοιποι έπεσαν πάνω του και ο τραγικός απολογισμός ήταν 66 νεκροί από ασφυξία.
17 Φεβρουαρίου 1974
Σε στάδιο του Καΐρου οπαδοί επιχειρούν να σπάσουν τα κιγκλιδώματα, 49 εξ αυτών ποδοπατούνται μέχρι θανάτου.
8 Φεβρουαρίου 1981
Μετά το θριαμβευτικό 6-0 του Ολυμπιακού επί της ΑΕΚ οι οπαδοί των Πειραιωτών τρέχουν να βγουν από το γήπεδο για να αποθεώσουν τους παίκτες της ομάδας τους. Τα τουρνικέ στη Θύρα 7 είναι κλειστά, ένας γλιστρά στις σκάλες, όσοι ακολουθούσαν δεν πρόλαβαν να αντιληφθούν τι γινόταν μπροστά και 21 άτομα χάνουν τη ζωή τους.
20 Οκτωβρίου 1982
Πριν το τελευταίο σφύριγμα στην ευρωπαϊκή αναμέτρηση Σπαρτάκ Μόσχας-Χάαρλεμ η αστυνομία φέρεται να ώθησε τους Ρώσους οπαδούς εκτός του σταδίου «Λουζνίκι» από τη μοναδική ανοικτή θύρα. Όταν ο Σεργκέι Σέβτσοφ πέτυχε γκολ στα τελευταία λεπτά, οι οπαδοί επιχείρησαν να επιστρέψουν στις κερκίδες και δημιουργήθηκε πανικός. Οι ρωσικές αρχές έκαναν επισήμως λόγο για 61 νεκρούς και δεν θεώρησαν ότι η αστυνομία είχε την παραμικρή ευθύνη, ο ανεπίσημος αριθμός των αδικοχαμένων άγγιξε τους 340.
1 Μαΐου 1985
Ένα τσιγάρο βάζει φωτιά στην ξύλινη κερκίδα στο στάδιο «Βάλεϊ Παρέιντ» (Αγγλία), στο 40’ της αναμέτρησης Μπράντφορντ-Λίνφιλντ. Η πυρκαγιά παίρνει γρήγορα διαστάσεις και αφαιρεί τη ζωή από 56 άτομα, ενώ εκατοντάδες είναι οι τραυματίες.
29 Μαΐου 1985
Λίγο πριν την έναρξη του τελικού στο Κύπελλο Πρωταθλητριών οπαδοί της Λίβερπουλ κινούνται απειλητικά προς την κερκίδα Ζ στο στάδιο Χέιζελ, όπου ευρίσκονταν οπαδοί της Γιουβέντους. Η αστυνομία απέτυχε να τους σταματήσει, οι Ιταλοί οπισθοχώρησαν προς τον εξωτερικό τοίχο της εξέδρας, ο οποίος υποχώρησε. Συνολικά 39 άτομα έχασαν τη ζωή τους, αλλά για την UEFA δεν ήταν επαρκής λόγος να αναβάλει το παιχνίδι!
12 Μαρτίου 1988
Στο Κατμαντού του Νεπάλ τουλάχιστον 93 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους πάνω σε μαζικό πανικό. Ένεκα χαλαζόπτωσης επιχείρησαν να βρουν ασφαλές καταφύγιο στη μοναδική σκεπαστή κερκίδα, η αστυνομία τους απώθησε και οι υπόλοιπες (κλειστές) θύρες του σταδίου τους καταδίκασαν σε θάνατο.
15 Απριλίου 1989
Στον ημιτελικού του αγγλικού κυπέλλου Νότιγχαμ Φόρεστ-Λίβερπουλ στο Χίλσμπορο του Σέφιλντ η αστυνομία άνοιξε στους οπαδούς της Λίβερπουλ τις πύλες μιας ήδη ασφυκτικά γεμάτης κερκίδας. Δεκάδες άνθρωποι που ευρίσκονταν στις κάτω θέσεις, μπροστά στο σιδερένιο κιγκλίδωμα, δεν κατάφεραν να πηδήξουν μέσα στο γήπεδο και συνεθλίβησαν. Απολογισμός: 95 νεκροί, περισσότεροι από 200 τραυματίες.
13 Ιανουαρίου 1991
Σε… φιλική αναμέτρηση, στο Όκνεϊ της Ν. Αφρικής, οπαδοί των Ορλάντο Πάιρατς επιτέθηκαν σε αυτούς των Κάιζερ Τσιφς που προσπάθησαν να διαφύγουν στον περιβάλλοντα χώρο. Σαράντα από αυτούς ποδοπατήθηκαν, αφού «μπλοκαρίστηκαν» σε εξωτερικούς φράχτες του γηπέδου.
16 Οκτωβρίου 1996
Στην προκριματική αναμέτρηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ανάμεσα σε Γουατεμάλα και Κόστα Ρίκα στο ήδη κατάμεστο στάδιο εισέρχεται μεγάλος αριθμός οπαδών με πλαστά εισιτήρια. Δημιουργείται μαζικός πανικός που προκαλεί το θάνατο 78 ανθρώπων.
11 Απριλίου 2001
Στο παιχνίδι Κάιζερ Τσιφς-Ορλάντο Πάιρατς στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νοτίου Αφρικής χάνουν τη ζωή τους 47 άτομα, τα οποία ποδοπατήθηκαν στα κιγκλιδώματα, όταν οπαδοί επιχείρησαν να μπουν στο κατάμεστο από 60.000 θεατές στάδιο. Σύμφωνα με κάποια ρεπορτάζ, την ώρα της τραγωδίας στο στάδιο ευρίσκονταν 120.000 θεατές!!!
09 Μαΐου 2005
Στην Άκρα (Γκάνα) οι οπαδοί της Ασάντε Κοτόκο άρχισαν να πετούν καθίσματα και μπουκάλια στο γήπεδο, όταν η ομάδα τους βρέθηκε πίσω στο σκορ με 2-1 απέναντι στην οικοδέσποινα Χαρτς. Η αστυνομία έκανε χρήση δακρυγόνων, οι κλειστές θύρες του σταδίου δημιούργησαν μαζικό πανικό, ο οποίος οδήγησε στην απώλεια 127 ανθρωπίνων ζωών.

κυνηγητό διαιτητή στο Λίβανο


Όλα έδειχναν ότι επρόκειτο για ένα απλό ποδοσφαιρικό παιχνίδι δεύτερης κατηγορίας στη Βηρυτό ανάμεσα στην Αλ Νάχντα και την Αλ Σαλάμ Ζγκάρτα.
Ένα άγαρμπο φάουλ ανάγκασε τον Λιβανέζο διαιτητή Μπασίρ Αγουάσα να δείξει κίτρινη κάρτα στον αμυντικό της Αλ Νάχντα. Και τότε άρχισαν όλα.
Ο προπονητής Μαχμούτ Σείφ Εντίν μπήκε μέσα στον αγωνιστικό χώρο να ζητήσει εξηγήσεις και ξαφνικά ο αμυντικός άρχισε να κυνηγάει με απειλητικές διαθέσεις τον διαιτητή, ο οποίος εν κινήσει έβγαζε την κόκκινη κάρτα.
Ο υπό κανονικές συνθήκες άρχοντας του αγώνα έτρεχε πανικόβλητος μέσα στο γήπεδο για να γλιτώσει από την οργή παικτών, οπαδών και μελών της ομάδας που τον κυνηγούσαν και τον χτυπούσαν στο κεφάλι.
Ο διαιτητής δήλωσε αργότερα για τις εικόνες ντροπής ότι δεν περίμενε να φύγει ζωντανός από το γήπεδο, ζήτησε αυστηρότερους κανόνες για την προστασία των διαιτητών και υπέβαλε την παραίτησή του.

Ελλάδα-Σερβία ξύλο σε φιλικό αγώνα


Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Αποκαλύψεις Μπάρτον για το ντόπινγκ στο ποδόσφαιρο


Με αφορμή την υπόθεση του Λανς Αρμστρονγκ, ο Αγγλος μέσος, ο οποίος πρόσφατα πήρε μεταγραφή στη Μαρσέιγ...
μιλά για τα κρούσματα ντόπινγκ στο χώρο του ποδοσφαίρου.

Οι σκέψεις του δεν είναι μακριά από αυτές του περισσότερου κόσμου. Μερικά αποσπάσματα: "Εχετε αναρωτηθεί πως κορυφαίοι παίκτες του ιταλικού πρωταθλήματος που πλησιάζουν τα 40 χρόνια τους αγωνίζονται σαν 30άρηδες για 80 παιχνίδια της σεζόν;

Ολοι μας γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ευρωπαϊκοί σύλλογοι που χρησιμοποιούν ενέσεις βιταμινών και τα δείγματα δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτά στους ελέγχους.

Ενας διεθνής Αγγλος παίκτης μου είχε πει για ένεση βιταμίνης όταν η Εθνική Αγγλίας αγωνίστηκε στο Μουντιάλ του 1998. Εκανε την ένεση πριν από το παιχνίδι με την Αργεντινή και είχε το αίσθημα ότι δεν ήταν δυνατόν να ξεμείνει από ενέργεια.

Οπου υπάρχουν πολλά χρήματα ο άνθρωπος μπορεί να λυγίσει, να επηρεαστεί ή πολύ απλά να παραβιάσει τους όποιους κανόνες". 


Πρόκειται για πράγματα που οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι έχουν σχολιάσει σε παρέες. Ελάχιστοι όμως έχουν το θάρρος να τα θέσουν δημόσια.